Helpende en belemmerende gedachten: Het nieuwe jaar is van start en de supervisie- en coaching trajecten zijn weer opgepakt.
Deze keer schrijf ik over een mooie supervisie ervaring van een beginnend professional.
Het gaat over helpende en belemmerende gedachten.
Moeite met feedback geven
Barbara is een beginnend professional – nog niet zo lang geleden heeft ze haar opleiding HBO SPH afgerond. Ze heeft al bij verschillende organisaties als pedagogisch medewerker ervaring opgedaan en bouwt enthousiast haar CV op. Ze merkt alleen dat ze nog steeds buikpijn krijgt als ze haar collega’s van feedback wil voorzien. Maar ze wil dit graag leren want er zitten haar dingen dwars!
In ons gesprek legt ze uit dat ze kan dichtklappen als ze het gevoel heeft dat ze ‘minder te vertellen heeft’. Dat vindt ze best logisch als het bv. om haar manager gaat. Maar ze valt ook stil als ze als invalkracht op een groep werkt. Ze krijgt soms zo het gevoel dat ze niet echt welkom is. De collega’s waar ze dan mee samenwerkt, vragen niet eens hoe het met haar gaat!
Ze heeft al eerder supervisie gehad en ze kent zichzelf goed. Ze weet ook dat ze last kan hebben van haar oude overtuigingen. Zo is ‘dankbaar zijn voor wat je krijgt’ sterk in haar aanwezig. En zo voelt ze het ook nu op het werk: ze is echt dankbaar dat ze als jonge professional zoveel kansen krijgt! Dus ze wil niet moeilijk doen …
Helpende en belemmerende gedachten
Maar toch wil ze zich uitspreken en die behoefte is groter dan haar dankbaarheid voor de mooie kansen die ze krijgt.
Ze heeft geleerd dat helpende en belemmerende gedachten effect hebben op hoe ze zich voelt en op wat ze doet. Daarom probeert ze zichzelf met stimulerende en helpende gedachten zover te brengen dat het haar toch lukt om feedback te geven. Ze weet prima hoe ze dat moet doen volgens de feedbackregels. En ze pept zichzelf op door de gedachte “Ik kan het wel!” stevig in haar hoofd te prenten. Als een soort mantra.
Maar het werkt dan toch niet. Ze baalt ervan – had meer van zichzelf verwacht ….
Ik moet het gewoon doen!
Ik vraag haar of die helpende gedachte haar op haar kernpunt aanspreekt. Kan ze de gedachte nog anders formuleren?
Ze kijkt me aan en haar eerste reactie is: “Wat bedoel je nou? Ik moet het gewoon gaan doen!”. Dan valt ze stil en zakt wat onderuit op haar stoel. Even later zegt ze dat de helpende gedachte die ze in haar hoofd prent eigenlijk de lading niet dekt: ze kan qua vaardigheid heel goed feedback geven. Maar er zit iets anders dwars…..
Ik vraag haar of ze woorden kan geven aan het stuk dat dwarszit. Ze staart voor zich uit en kauwt op mijn vraag …
Kerngedachte
Dan kijkt ze me aan en glimlacht ….. “Dat is het … het is gewoon oké dat ik feedback geef! Ook al heb ik nog niet zoveel werkervaring en ben ik nog jong!”
Ik vraag haar daar een helpende gedachte bij te formuleren.
Ze zegt een paar keer hardop “Ik mag feedback geven!” “Ik mag het!”
Ze heeft haar kerngedachte gevonden. Hier gaat ze mee aan de slag – ze is 2017 goed gestart!
Supervisie of coaching
Denk je er over om met supervisie of coaching te starten?
Ik kan je erbij helpen.
